Ξεκίνησα τις διακοπές μου στο Ορύων στα εξάρχεια. Εψαχνα για ξενοδοχεία που δέχονται κατοικίδια και το συγκεκριμένο, αν και μακρυά από την γειτονία μου και λίγο μη προσβάσιμο, στους προποδες του λόφου του Στρέφη, ήταν μια όαση φιλοξενίας. Το προσωπικό χαμογελούσε. Αυτό εδειχνε καλή διαχειρηση. Καλούς ανθρώπους.
Υπήρχε μια αύρα ερασιτεχνίας, οσον αφορουσε το πρωινό, όμως με την καλή έννοια. Μαγειρεμένα μπροστα μας, στο κουζινάκι, με θέα την ακρόπολη. Το Ορύων ήταν μάλλον μια παλαία πολυκατοικία της οποιας είχαν διαμορφωσει το ρετιρε αναλόγως. Δεν έχω παρα μόνο καλά λόγια να πω, και η διαμονή μου εκεί με έκανε να νοσταλγήσω ακόμα περισσότερο την Ελλάδα, αφου εχω φύγει τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό.
Μείον... το σημείο που βρίσκεται.
Θετικα... το σερβις, τα χαμόγελα, η θέα, η αγάπη προς τα ζωα ( και οχι απλά ανοχή), το καλλιτεχνικό άρωμα που αναδύεται. Το πρωινό.
Γιατρευτηκα γρήγορα.
Επόμενη σταση, Αθηναίς, στους Αμπελόκηπους. Διπλάσια τιμη, σκυθρωποι υπαλληλοι. Οταν επισήμανα οτι το ιντερνετ δεν δουλευε, ακουσα το γνωστο "δεν ειχαμε απο άλλους παραπονα". Οταν υπαλληλος στο σερβις απαντα αμυντικά, ξέρεις οτι κακο επεσες. Και δεν με απογοητευσαν. Το κατοικιδιο επιτρεποταν αλλα οχι μονο του στο δωμάτιο, κατι που μας αναγκασε να φαμε πρωινό με βάρδιες. Το κερασακι στην τουρτα ήρθε από το μπαρ ( το οποιο χρεωνει 10% συν 24% φπα) για να ανέβει στο ασανσερ μέχρι το δωμάτιο. Ζητσα λάτε, και μου εφερε ενα καφε σε μη καταλληλη κούπα ( πολυ μικρή για λάτε) έβαλα γαλατακια αλλα ο καφές κρύωσε. Στο πρωινό ειχαν αυτα τα αυτόματα μηχανήματα που βρίσκουμε στα αεροδρόμια και δεν ειχα ευχαριστηθεί καφε ακόμα. Κατέβηκα και ζήτησα να μου φτιάξει άλλο, επι πληρωμή. Η απάντηση του ήταν οτι θα βγει το ίδιο. Επέμενα να μου φτιάξει αλλο, με περισσότερο γάλα και λιγότερο καφε. Τσατισμενος μου απάντησε οτι τον προσβάλλω και οτι του λέω οτι δεν ξέρει να φτιαχνει καφέ. Ορίστε; Εγώ καφε θέλω να πιω χωρίς να μπαινω στο τριπακι του καθε ένα. Μπορώ;Και με μιας θυμηθηκα τι σιχαίνομαι. Την έπαρση και τον εγωκεντρισμό που ειδικά σε επαγγελματα σερβις, ειναι απαραδεκτα, και ειδικα με 70 ευρω το δωματιο.
Μειον... Βαριούνται που ζουν, σνομπ και αγενεις. Θόρυβος από παντου, γυρω απο το ξενοδοχείο. Μετριο ιντερνετ. Κακό σερβις.
Θετικα...η πλατεια Μαβιλη με τα φαγαδικα και τα μπαράκια και το κεντρικό σημέιο της. Το πρωινό
Αργότερα πήγαμε Ζακυνθο.
Πριν συνεχίσω να πω το εξήςσ. ΜΗΝ πατε ΠΟΤΕ Ζακυνθο. Ειναι τοσο γενικό το κακό που θα έπρεπε να γραψω σελίδες ολόκληρες. Θα γράψω όμως τα χαιλαιτ.
Πρώτα πήγαμε στο Υρια. Ειχα βρει το ξενοδοχείο μεσω ιντερνετ, δεν ειχα ξαναπάει ζακυνθο, και με το που πατησα το ποδι μου, ολοι μου ελεγαν να μην παω λαγανα γιατι εχει φασαρια ( αργοτερα περασα από εκει και μουτζονομουν, ήταν πραγματικό στολίδι).
Το δωματιο ηταν στα 50 ευρω τη βραδια συν 5 για ενα εξτρα παιδι. Μας εβαλαν σε τετρακλινο στο πανω οροφο. Ξύλινη οροφη... τελειο για χειμώνα, αλλα φουρνος το καλοκαίρι.
Ο νεαρος μου αφησε ενα κλειδί εξτρα για να αφήσουμε το αιρκοντισιον να δουλευει οσο υα λείπαμε.
Παει καλα.
Εκει που τα χαλασαμε ήταν στο οτι ο μπαμπας τους ηταν τησ αποψης να του τηλεφωνω μια ωρα πριν παμε, να μπαινει στο δωματιο μας, και να το ανοιγει. Οταν ειδε την σοκαρισμενη μου εκφραση, προσθεσε οτι ήταν για δική μου εξυπηρετηση το αιρκοντισιον.
Το δωματιο δεν ειχε ιντερνετ. Ασχετως με το τι ελεγαν.
Το επόμενο πρωι ξυπνησαμε από την καμαριερα απο τα χαραματα.
Ο νεαρος στη ρεσεψιον μου ειπε οτι ανεβηκε και τεσταρε το ιντερνετ και ήταν καμπανα. Εκει καταλαβα οτι αυτο που πλήρωνα ( χαλαρωση και θετική εμπειρία,) δεν θα το επαιρνα.
Τον πληροφόρησα οτι θα φύγουμε.
Μου εκανε κυρηγμα οτι ειναι ξενοδοχειο πόλης και καλό ειναι να ξερουμε τι "κλεινουμε". Σωστα. Και επειδη πρεπει η ενημέρωση να ειναι -προφανως- ευθύνη του πελάτη, τα γραφω εδω για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις.
Οταν ήρθε η ωρα να πληρωσουμε τον λογαριασμο το εβγαλαν 60 το δωματιο επί 3 νυχτες ίσον 180 μειον 250, 70 ευρω.
Εγω το εβγαζα 50 επι 3 ισον 150 συν 5 το εξτρα παιδι ( επι τρια) ισον 15. Συνολο 165, μειον 250 ισον 85. Δε βαριεσαι. Οι χαμενες μερες χαλαρωσης ηταν το θεμα.
Μειον...Ολα
Θετικό.... Το πρωινο ηταν υπεροχο, με ποικιλια καφε, ψωμια, μπισκότα, τα πάντα. Μεχρι και χοβολη. Ισως η γυναικα που ειναι υπευθυνη για τον μπουφε να αναλαμβανε και το υπόλοιπο τμήμα;
Και φτανουμε στο κερασακι.
Πήγαμε στο Στραντα Μαρινα. Ρουφ με πισινουλα, μπαρ, ήταν η τελευταία μου ελπίδα. Να κάτσω κάτω από ομπρέλλα, να πίνω τον καφέ μου διαβαζοντας και να πλατσουρίζουν τα παιδιά.
Και το πήρα αυτο. Για μια μερα. Την δευτερη εψηναν και ερχοταν ολη η λαδιλα πάνω μας.
Το δωματιο μας ηταν ομορφο αλλα η μονωση χαλια. Ξυπνουσαμε από τιις καμαριερες ( παλι), η ηλεκτρικά τρυπανια ( κυριακατικα) και σφυριες. Το δωματιο μας βραχυκυκλωσε και περιμεναμε μια ωρα να μας πανε σε αλλο. Πακεταρισμα ξεπακεταρισμα. Στο νεο δωματιο, το αιρκοντισιον μυρισε και το ανοιξα.
Νομίζω τα λόγια ειναι περιττα. Επλυνα το φίλτρο και δεν εκανα θεμα, μονο και μονο γιατι ο ρεσεψιονιστ μου ζήτησε συγγνωμη και ειπε οτι ντρεπεται.
Το θεμα ομως ειναι οτι δεν δοθηκε εντολη στις καμαριερες να καθαρίσουν τα φίλτρα στα υπόλοιπα δωματια. Ενας υπευθυνος με ρωτησε τι προβλημα ειχα και οταν του το ειπα, ειπε "α ενταξει", σαν να μην είχε σημασια. Το ίδιο βραδυ μου ζήτησαν εξτρα 10 ευρω - ειχα πλήρωσει τον λογαριασμό μου-, γιατι ειχε γίνει καποιο λάθος. Οταν ρωτησα τι, μου εδωσαν μια γενική απόδειξη. Πότε δεν έμαθα τι ήταν. Ισως ο προηγούμενος ήθελε να μου κανει μια εκπτωση για την ταλαιπωρια; Ισως τα 10 ευρω που ζήτησαν για να πλυθει μια σακκούλα εσωρουχα ; Βρήκα την κίνηση μικρόπρεπη μετα από όλα οσα ειχαν γίνει.Εκει που εσπασα ήταν στην αιτηση μου να μας βοηθήσει καποιος με τις βαλίτσες οταν φευγαμε και η απάντηση ήταν "δεν ξέρω αν θα έχουμε καποιον". Τελικα΄βρήκαν και περιμέναμε αλλα τελικά δεν ήρθε κανεις. Κατεβασαμε μονες μας 6 βαλίτσες ( μια ενήλικάς και 2 παιδιά) και ορκιστήκαμε να μην γυρίσουμε ποτέ ξανα.
Μικρή λεπτομερεια. Νεαρή υπαλληλος με ρωτα στο πρωινό πως είμαι σήμερα και οταν χαμογελαστα της ειπα οτι εχω λίγο πονοκέφαλο, η απάντηση της ήταν " θα το ξεπερασετε".
Και ολα αυτα τα πλήρωνα 70 ευρω τη βραδιά.
Θετικό... κοντα στο λιμάνι, δεχεται κατοικίδια
Μειον.... οι μισοι υπαλληλοι κανουν πρακτική, δεν εχουν τροπους. Το πρωινο ειναι καλό αλλα τιποτα το φαντασμαγορικό, εχουν μηχανη αεροδρομιου για καφε, χυμους και νερο. Βρωμικο αιρκοντισιον. Θόρυβος.
Οταν συζήτησα με γνωστους και φίλους το θέμα, και το τι αντιμετωπισα στην Ζακυνθο ( στο κτελ δεν ειχε ταξι, οταν εφευγα από το ξενοδοχειο, η κλήση μου ηρθε με συνοδηγο και περιμενε να στριμωχτουμε πισω και αλλα) η απαντηση ήταν παντα η ιδια. Αφιλοξενοι, εχουν μεινει σε αλλες εποχες, εχουν φτηνο τουρισμο που τους αρμόζει και δεν ξέρουν να φερθουν.
Δεν ξέρω τι να πω.
Γιατρευτηκα από όποια νοσταλγια ειχα.
Νομιζα οτι με την κρίση, θα υπήρχε καποια αλλαγη στην συμπεριφορα, αλλα οι ζακυνθινοι εχουν μεινει στην νοοτροπια του ψεματος ( ειδικα τα "τουρ" για την καρετα και τις σπηλιες- η καρετα που φαινεται ειναι μια, ο Σωτήρης και ουσιαστικα ολοι πληρωνουν να δουν τη μασκωτ, και οι σπηλιες ειναι απλα...ενα ανοιγμα στο βραχο), της κοροιδιας και του αρπα κολλα, λες και ειμαστα ακομα στην εποχη του 80, τοτε που ο τουριστας ανακάλυπτε τα γαλαζια νερα μας και τον γκρικ λοβερ και τζατζικι.
Πλέον ο τουρισμος παει Κροατια, Τουρκία και μέρη οπου το σερβις ειναι αψογο και δεν κλαις τα χρήματά σου.
Ντραπηκα για λογαριασμο μας, για λογαριασμο ολωςν αυτων των δεινοσαυρων που δεν εχουν καταλαβει οτι τετοιες τιμες με τετοιες συμπεριφορες, δημιουργουν την αυρίανη πτωση του τουρισμου.
