Tuesday, December 1, 2009

Me geia mas

Μετακομίζουμε σιγά σιγά, βάλτε τα φιντ, τα ρου σουσου, τα μπουκμαρκς ή οτιδήποτε τελος πάντων κάνετε...
www.boukitses.gr/joomla

Monday, November 16, 2009

Με γεια μας

www.boukitses.gr

Σύντομα (ελπίζω)κοντά σας.

Wednesday, September 9, 2009

Είμαι έγκυος, βοήθεια!!













Γιατί μόλις ο κόσμος γύρω μού έμαθε οτι θα κάνω παιδί με αντιμετωπίζει αλλιώς; Γιατί με περνάνε για ηλίθια και με πρήζουν; Γιατί όλοι αχολούνται με το μωρό; Εγω σταμάτησα να υπάρχω; Γιατί να το ονομάσω όπως θέλουν οι άλλοι; Εγω δεν το κουβαλάω; Δεν υπάρχω;
Γιατί δεν ειμαι ήρεμη και ευτυχισμένη, και θέλω να δολοφονήσω όποιον βρω μπροστά μου;

Τι έχω;

Μετα τις διακοπές, παρατηρείται πάντα μια αυξηση στις εγκυμοσύνες, μην εξηγούμε το γιατί, ειναι αυτονόητο. Και ενώ ειναι κάτι που πολλές από μας το εχουν βιώσει, πολλές έχουν μόνο την εικόνα που τους "πετάνε" τα έργα. Ουτοπικές, με ροζ συννεφάκια, χωρίς όυτε μια εγνοια-εκτός αν η πρωταγωνίστρια ειναι ανυπαντρη.(μην ξεχνιόμαστε).

Η αλήθεια όμως ειναι οτι ειναι μια περίοδο αλλαγής, η οποια θα φερει εντασεις, ειτε για την αλλαγη στον τρόπο ζωής, είτε γιατι μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι ως "δοχείο".

Μάζεψα τα πιο σημαντικά κομμάτια και τα παραθέτω στο mychild.
Ελπίζω να βοηθήσουν.

Saturday, August 15, 2009

I ve got the music in me



Ολοι ξέρουμε ποσο μας χαλαρώνει η μουσική, μας ταξιδεύει και τι καλό που κάνει γενικώς. Μια μικρή ματια εδω αναλύει το πώς λειτουργεί σε ενα συγκεκριμένο σημείο του εγκεφάλου μας, πώς το "θρέφει" και τι άμεση θετική σχεση έχει η ανάπτυξη του παιδιού με τον ρυθμικό θόρυβο.

Η συνεχεια στο Mychild

Friday, July 10, 2009

Κάμπινγκ στην Πελοπόννησο, στο Φουρνιά














Πήγαμε λοιπόν για κάμπινγκ.

Δεν μπορώ να πω ότι είμαι έμπειρη μιας και έχω πάει μόνο άλλες δυο φορές.

Αφού πέρασα εβδομάδες στο ίντερνετ και στο τηλέφωνο να κοιτάω φωτογραφίες και να κάνω ερωτήσεις αντίστοιχα (έχετε ίντερνετ; υπάρχουν δέντρα; ρεύμα; πόσο είναι το κάμπινγκ από τον σταθμό του ΟΣΕ –καθότι στο ΚΤΕΛ παιζόταν να βάλουν τον σκύλο στις αποσκευές, κλπ κλπ)

Τελικά κατέληξα σε 3 στην Πελοπόννησο, σκεπτόμενη ότι αν δεν μου άρεσε το ένα θα πήγαινα στο άλλο. Βέβαια στην πορεία, άλλαξα γνώμη, καθότι με 2 βαλίτσες, ένα τρόλεϊ γεμάτο και παιδιά /σκυλιά δεν ενδείκνυνται οι αλλαγές βαγονιού.

Στο ψητό λοιπόν.

Ο λόγος που προτίμησα το συγκεκριμένο ήταν η φωτογραφία της παραλίας του, καθώς και το γεγονός ότι είχε ίντερνετ-γιατί θα έπαιρνα και δουλειά.

Ο λόγος που το φοβόμουν ήταν γιατί δεν είχα καμία διάθεση να με μαντρώσω σε ¨κηπάκο, και να μην καταλάβω φύση.(Το βιντεάκι που ειδα καπου, το αδικούσε τελικα)

Θα αρχίσω με τα αρνητικά γιατί ναι μεν σημαντικά για μένα, όμως λίγα.

Το ίντερνετ δεν το είδα τις πρωτες μέρες στο λαπτοπ μου, αν και συνδεόμουν στο δίκτυό τους κανονικά. Έμπαινα στον κοινόχρηστο υπολογιστή ανα 2 μέρες αλλά δεν με χρέωναν.

Δηλαδή δεν ήταν κόλπο, απλως ήθελε τον τρόπο του.

Τελικά με βοήθησε ένας τουρίστας.

Επρεπε να δώσω "αδεια" μεσω του μοζίλα (προς πληροφόρηση αν αντιμετωπίσετε το ίδιο πρόβλημα).

Το ίντερνετ δεν πιάνει από το εστιατόριο αλλα το σήμα ειναι χαμηλό και μερικες φορές ανύπαρκτο (άρα δεν μπορείτε να κάνετε σάιμπερ με το ταίρι σας μεσω κάμερα στην σκηνή σας :P) και το κινητό έμενε φιμωμένο μιας και δεν έπιανε σήμα συχνά. 'Οχι οτι αυτό ειναι απαραίτητα κακό.

Με πληροφόρησαν οτι ειναι θεμα Wind κυρίως, οτι ας πούμε με Cosmote, δεν υπήρχε πρόβλημα. Αν δεν πάτε φορτωμενοι με δουλειά όπως εγώ, ειναι μικρά αυτά τα "κακά". Για μενα που πήγα με υποτιτλους και άρθρα που έπρεπε να παραδώσω, ήταν λίγο θέμα, αλλα όχι τραγικό.

Η παραλία δεν μου φάνηκε ακριβώς ίδια όπως στην φωτογραφία της ιστοσελίδας τους, και αυτό γιατί μεγάλο μέρος της, εμφανώς το έχει καταπιεί η θάλασσα, αφού η στάθμη του νερού έχει ανέβει τα τελευταία χρόνια.

Βλέποντας όμως το πριν και το μετά και την θάλασσα να γλύφει τις βάσεις των ψάθινων ομπρελών, σε πιάνει μια μελαγχολία, για την όλο και αυξανόμενη θερμοκρασία του πλανήτη. Ο μόνος λόγος που το παρατήρησα ειναι γιατι για την παραλία του κυρίως το είχα διαλέξει και μου φάνηκε η διαφορά. Ομως για να ειμαι δίκαιη, το πρωι ειναι μικρή η διαφορά και η παραλία μεγάλη οπως βλεπετε και στις φωτο. Το απόγευμα αλλάζει γιατί το απόγευμα έχει κύματάκια (προς μεγάλη χαρά των παιδιών)


Σημείωση ( η παραλία τελικά αλλάζει συνέχεια βασει του καιρού που φερνει φύκια και αμμο και διαμορφώνει έτσι το φάρδος της παραλίας. Επισης κάποια πρωινά τα νερά ήταν κρύα, αλλα το απόγευμα ζεστά.)


Ένα αρνητικό αλλά τελειώς προσωπικό και υποκειμένικό (για αλλους μπορεί να είναι θετικό), ήταν το γεγονός ότι το κάμπινγκ είναι απομονωμένο και έτσι δεν είχα πρόσβαση σε κάρτες για κινητό, (τσιγάρα όμως έχουν, για τους καπνίζοντες) η ψώνια λίγο πιο διαφορετικά, αφού το μίνι μάρκετ είχε τα ελαφρώς απαραίτητα. Χρειάστηκα να πληρώσω ταξί για να πάω όταν ήρθα, γύρω στα 20 ευρώ.

Εξοπλιστείτε λοιπόν με κάρτες όσοι είστε ποδαράτοι.

Τελευταίο αρνητικό κι αυτό υποκειμενικό, η καφετέρια δεν ειχε ντεκαφεινέ νεσκαφε (μόνο εσπρέσο), ο γαλλικος δεν με ενθουσίασε, και υπάρχει μόνο μια πρίζα αν θελετε να φορτίσετε το λαπτοπ.

Ευτυχως ειχα φερει τον δικό μου βραστήρα/φιλτρακι και καφέ και δεν μου έλειψε. Την επόμενη φορά θα φέρω κι ένα πολύπριζο και έληξε η υπόθεση.

Αλλά και πάλι, αυτά ειναι λεπτομέρειες.
Είμαι και απαιτιτηκή από φύση μου.
Ισως επειδη το κάμπινγκ ειναι τοσο καλό, να ανεβαίνουν και οι προσδοκίες μου.
Γιατι είναι καλό.
Δεν θα έγραφα γι αυτό αλλιώς.
Αν και κάμπινγκ, νιωθεις την αύρα του καλού τουρισμού, του bed and breackfast, του ξενοδοχείου της παλιάς εποχής με τους ευγενέστατους σερβιτόρους και τους χαμογελαστούς ρεσεψιονίστ.

Είναι ευγενέστατοι και επαγγελματίες. Θα το πω πολλες φορες, ειχα πολλά χρόνια να το δω αυτό στην Ελλάδα.

Το ρευμα μου το χρεωσαν μόνο ενα ευρώ αφού δεν είχα παρά λάπτοπ και κινητό και τίποτ'άλλο. Μου έφεραν και μπαλαντεζα.

Μου έβαλαν "σκεπή", εδώ και τώρα, γιατί η θέση που ήθελα, δεν είχε, και ναι μεν οι θεσεις εχουν άφθονη σκια-σε σημείο να μπορείς να κοιμηθείς ως τις 11 και 12 το πρωί αν θέλεις, μερικές πάνω στη θάλασσα το θέλουν το σκεπαστρό τους-και το έχουν, αλλά όχι αυτή που ήθελα εγώ.

Είμαι και περίεργη, ήθελα τη μόνη ακάλυπτη.

Οι θέσεις είναι ξεχωριστές. Μερικές προς τα μέσα, έχουν γρασίδι. Τι καλύτερο;

Κάποια στιγμή άλλαξα θέση γιατί αυτή που είχα ήταν ναι μεν μες στο πράσινο, ήταν δε ακριβώς δίπλα στις κούνιες οπότε το βραδάκι ήθελα λίγη ηρεμία.

Και αυτό ίσως να είναι και το μοναδικό αρνητικό που μέτρησε. Αν εξασκουσαν ένα καλύτερο όριο, πιο κοντα στα ξένα πρότυπα, όπως 10 η ώρα, θα ήταν τελειο.

Δυστυχώς ένας από τους ιδιοκτήτες με ενημέρωσε ότι ώρα κοινής ησυχίας θεωρούν τα μεσάνυχτα.

Μπορεί να υποφέρεις μερικά βράδια, μόνο όμως αν παραθερίζουν ελληνάκια. Μετά τις έντεκα και αφού ακούς με το αριστερό αυτί τον πλαφασμό των κυμάτων και με το δεξί τον Γιωργάκη που την έχει δει τσιριχτός σούπερ ήρωας, έ όσο να ναι ο Ηρώδης ξυπνά μέσα σου και αναθεματίζεις τους γονείς του που τον αμόλησαν και ξεχάσαν να βάλουν τάπα στις μπύρες που κατεβάζουν.

Μόλις όμως βγάλουν τον σκασμό, η θάλασσα σε βοηθάει να χαλαρώσεις. (Πάντως αυτό με την ώρα κοινής ησυχίας ειναι ένα θεμα που τέθηκε από αρκετούς θαμώνες οσο καιρό έμεινα εκεί.)

Μέσα Ιουλίου, και το κάμπινγκ ειναι ήσυχο γενικά, μισόγεμάτο, οι σκηνές ξεχωριστά από τα τροχόσπιτα ως επί το πλείστον, ειναι απόλαυση.

Οι τουαλέτες είναι πεντακάθαρες ( ειδικα μεσοβδόμαδα και πρωί), με χαρτί υγείας. Και σαπούνι.

Η κόρη μου πάει μόνη της, δεν χρειάζεται να την "σηκώσω", ακουμπαει άφοβα.

Οι κάδοι αδειάζουν κάθε απόγευμα και τα ψυγεία καθαρίζονται καθε Τριτη, δηλαδή βγαζουν τα πάντα και πρέπει να τα ξαναβάλει ο καθένας μας στη θέση του πριν τις 12. Ο,τι μείνει απ'έξω, πετιέται.

Τα ντους είχαν πάντα ζεστό νερό.

Υπήρχε τουαλέτα για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες.

Στην παραλία, στην οποία πας με μια κατηφορίτσα ή σκαλάκια, υπάρχει ντουζιέρα και ψάθινες ομπρέλες (λίγες, ίσα ίσα για να σπάει η μονοτονία, κάτι που μου άρεσε).

Εχει ρηχά νερά. Πολύ ωραία θάλασσα. Καταπληκτική παραλία. Μέχρι και πηγή φυσικού νερού, όταν βρέχει.

Το εκπληκτικό ειναι οτι ανακάλυψα οτι σχεδον όλος ο βραχος ειναι φυσική άργιλος.



















Ενας από τους ιδιοκτήτες είναι φαρμακοποιός (για τις πρώτες ανάγκες), και υπάρχει καρτοτηλέφωνο δίπλα στη ρεσεψιον. Ξένος Τύπος.
Τραπέζι του πινγκ πονγκ, ποδοσφαιράκι. Το οποίο η κόρη μου "βάφτισε". Όμως αυτό ειναι ιστορία για
το προσωπικό μου μπλογκ.




Υπάρχουν Γαλλοι, Γερμανοί και λίγοι Ελληνες.
Μου άρεσε που είχε ξένους. Ευτυχως μόνο μια παρέα Ιταλών (είναι πιο θορυβώδεις κι από τους Έλληνες)

Στην αρχή είχα παράπονο με το εστιατόριο (το οποιο εχει εκπληκτική θέα προς τη θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα, τη Ζάκυνθο και τη Κεφαλοννιά), το οποίο διαθέτει αληθινό μάγειρα, συμπαθέστατο και χαμογελαστο-γιατί ειχαν μόνο μαγειρευτά και δεν μου καθόταν καλα. Αλλο να πληρώσεις 8 ευρώ για κοκκινιστό, και άλλο για καλαμαράκια.Τελικα μετα από λίγες μέρες ήρθε η ευχάριστη έκπληξη: Γαυρος. Ενημερώθηκα οτι το εστιατόριο θα ανοίγει και το μεσημέρι από εβδομάδα. Και οτι συνήθως έχει ψαρι, απλά έτυχε να μην έρθει ο ψαρας οταν πήγα εγώ. Σήμερα πάντως φάγαμε πεντανόστιμο λαυράκι, κατόπιν παραγγελίας.

Μεγάλο μεγάλο προς 11 ευρώ, το βρήκα μια χαρά. Αύριο, τσιπούρα.

Απλώς, όταν πρωτοκαθίσετε, να ξέρετε οτι πρέπει να πάτε εσείς να παραγγειλετε όταν ερθει η ώρα του φαγητού, μην περιμένετε να ερθει ο σερβιτόρος σε σας, όπως κάναμε εμείς την πρώτη μέρα. Νομίζω ενα σύστημα σελφ σερβις θα τους βολευε περισσότερο;

Επίσης καταλαβαίνω οτι το μενού ειναι διαμορφωμένο για τους τουριστες που ερχονται για λίγες μέρες, όμως οτα πανραθερίζεις εβδομάδες και δεν θες να μαγειρέψεις (διακοπες δεν κάνεις;) λες το μαρούλι μαρουλάκι.

Λειπουν τα λαχανικά από το μενού. Μαρούλι, λάχανο καρότο, κάτι να σπασει η μπεσαμέλ και το τηγανητό από το στόμα σου. Η χωριάτικη δεν πιανει.

Κι αυτό ειναι κάτι που αρκετοι ξενοι παρατήρησαν, αφου τα δικά μας φαγητα τα βρήκαν πολυ πλούσια σε λίπαρα και ειναι μαθημένοι σε πιο ελαφριες γεύσεις.

Ο Δημήτρης, ένας από τους ιδιοκτήτες, καλόκαρδος, απλός, με τρομερά καλή θέληση και αισθηση του χιούμορ, ο Χρήστος ο αδερφός του που με πήγε ως το χωρίο για να μην πληρώσω ταξί, ο γιος του ενός, μονίμως χαμογελούσε, ...όλα συνέβαλαν στο να νιωθεις οτι εχεις να κάνεις με ανθρώπους που το πονάνε το μέρος, ανθρώπους που το φροντίζουν (βιολογικός καθαρισμός, κλαδεμα των δεντρων το χειμώνα κλπ) και κυρίως, οτι ειναι καλλιεργημένοι, δεν ειναι ζώα και δεν σου φέρονται σαν ζώο. Δεν ειναι ο εμπορας "χασάπης" όπως ονομαζω εγω αυτούς που με ενα κομματι γη προσπαθούν να αρμέξουν τον πελάτη και ζητάνε και τα ρεστα. Είναι συζητήσιμοι, ευγενικοί, μορφωμένοι ως επί το πλείστον, και πολύ καλοί στη δουλειά τους. Ακομα και το προσωπικο για τις βαριες δουλειες ειναι χαμογελαστο και αυτό λεει πολλα για τη διοίκηση.

Δεν νιώθεις πορτοφόλι, τέρμα. Οι άνθρωποι είναι επαγγελματίες.

Και πιστέψτε με, είμαι από τις σπαστικές, παραπονιάρες, απαιτητικές πελάτισσες.

Αλλά ειμαι κουκλάρα και μου το συγχωρούν :D

Αν έρθω και τον Αυγουστο, θα δούμε τι αλλαγες (και αν) θα υπάρξουν.


ΥΓ: Απαραιτήτως σλίπινγκ μπαγκ ή κουβερτούλα πικέ και ζακετάκια.







Απολογισμός: 9 στα δέκα και αυτό γιατί αν κάνουν εφικτές αλλαγες σε μικρολεπτομέρειες (όπως αλλαγή ωραρίου κοινής ησυχίας (για όταν πλακώνουν οι άγριοι-οι ξένοι ετσι κι αλλιως σε σέβονται), πιο εύκολη πρόσβαση στο ιντερνετ να μην παιδευονται οι θαμώνες με τα λαπτοπ), και μια προσθήκε σαλαντ μπαρ στο μενού για να καλύπτονται οι βασικές διατροφικές ανάγκες, το κάμπινγκ θα τα σπάει απ'ολες τις απόψεις.

Οσοι από σας αποφασίσετε να πάτε διαβάζοντας αυτά, πείτε στον Δημήτρη ή στον Χρήστο οτι ήρθατε από το άρθρο της Λίλι, εκτός οτι θα σας προσέξουν, μπορεί να ειμαι εκεί να κάνω διακοπές -όπως έτυχε με 2 ζευγάρια που τους αρεσε το άρθρο μου και ήρθαν- και πολύ το χάρηκα. Κι αν έχετε χρόνο, γράψτε μου εδώ αν τα βρήκατε όλα όπως τα περιέγραψα. :)

Friday, June 26, 2009

'Ενα μικρό αντίο...
















Ενα μικρό προσωπικό γράμμα στον Μαικλ "μου",
με ένα τραγούδι που ευτυχώς βρήκα σε βίντεο, που μόνο οι πολλοί φαν γνωρίζουν και που ταιριάζει στην περίπτωση.

Δεν μπορω να το πιστέψω και ίσως να μην γίνεται να το πιστέψω, γιατί ήταν πάντα
τόσο εξωπραγματικός, λάρτζερ δεν λάιφ, και σχεδον αιθερικός.

Thursday, June 4, 2009

Εξυπνες, οικολογικές και οικονομικές προτάσεις

Καθρέφτης που θερμαίνει τον χώρο.

Καιρό ειχα να γραψω εδω, διοτι τρεχω και δεν φτανω. Η μοιρα της εργαζόμενης μητέρας φαντάζομαι, ειναι να αναπολει τα χαμένα μεγαλεία, τοτε που η ισοτητα υπήρχε, τοτε που μόνη υποχρεωση ήταν να πηγαίνεις στη δουλεια ή να σπουδάζεις.
Και επειδη ο χρόνος ειναι χρήμα, και ο δικός σας και ο δικός μου, κατευθείαν στο ψητό.

Προτασεις οικολογικές, έξυπνες, με απόσβεση χρημάτων και ενέργειας στον "αλλο τρόπο ζωής".
Δείτε, κρίνετε, αποφασίστε.

Εγω τους δίνω 3 ***
Τσάντα με ηλιακό συσσοωρευτή.


Thursday, March 26, 2009

The lost room

Καινούργια σειρά, την συνιστώ ανεπιφύλακτα.
6 episodes




Δείτε το στο Watch it.

Monday, March 9, 2009

Δεν θέλει να βάλει προφυλακτικό


Τι γινεται όταν δεν θέλει να βαλει προφυλακτικό;
Μια υπενθύμιση οτι καποια πράγματα, ειναι αδιαπραγματευτα και οτι "το ζουζουνακι μας", μπορει να ειναι αύριο ο "μαλάκας ο πρώην γκόμενός μου" ή πιο ευστοχα ακόμα "ένας τυπος που τα είχα".
Σε μια κοινωνία που οι σχεσεις δυστυχως νοσούν από τους ανθρώπους που δεν αυτοπειθαρχούν, δεν σεβονται τον εαυτό τους και τον συντροφό τους, μια βόλτα στο λουνα παρκ επιβαλεται να γινεται πάντα με το σκουφακι, για να μην κλαίμε μετα.
Περισσότερα στο Sex and relationships

Thursday, March 5, 2009

First born


"'Οταν γέννησα, δεν ένιωθα τίποτα απ'αυτά που έπρεπε να νιώθω. Χαρά, ροζ συννεφάκια, πληρότητα. 'Ενιωθα ανήμπορη, ανίδεη, παγιδευμένη, ανόητη και άγαρμπη.
Αναρωτιόμουν αν ήμουν κλάη μητερα, και μετα ήμουν σίγουρη οτι δεν ήμουν. Οι πεθερά και η μητέρα μου βοηθούσαν αλλα πάντα με έναν τρόπο που με έκανε να νιώθω οτι ήμουν διπλά άχρηστη.
Μπορεί έγω να το έπαιρνα έτσι, όμως έτσι ένιωθα. Ο καθενας το μακρύ και το κοντο του. Θηλάζω; Δεν κάνει. Δεν θηλάζω; Δεν κάνει.
Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα να μου έχει κλαπει ο χρόνος μου, η προσωπικότητά μου, η ζωή μου....


περισσότερα στο MyChild

Monday, March 2, 2009

Καλό μήνα...με την μαμά οκτάδυμων και το Ηung


Ετοιμάζονται καινουργιες σειρές και από την ματιά που έριξα στο πάκο, ξεχωρισα μια που πιστεύω θα φέρει γέλιο και αμέτρητα λογοπαιγνια στο μέλλον...

Περισσότερα στο watch it.....
(όχι τα προσόντα της Πατρίτσια...πιο δεξιά.)




Κατά τα άλλα διαβάστε και δείτε την θύελλα αντιδράσεων που έχει φέρει την Αμερική η Νάντια Σουλεμάν η ανύπαντρη μητέρα 14 παιδιών.
Το γεγονός οτι αρνειται τις πλαστικές επεμβάσεις της μαρτυρά έναν άνθρωπο με ψύχωση; Είναι κακό να θες να μοιάσεις στο ιδανικό; (και πολύ συμφωνούν οτι η Αντζελίνα πλησιαζει το ιδανικό)
'Εναν άνθρωπο που ψεύδεται; 'Η απλά μια γυναίκα που ντρεπεται, που έχει ματαιοδοξία;



Μαρτυρά η πλαστική επέμβαση στον άνθρωπο καποιο ψυχολογικό πρόβλημα;
Κινδυνεύουν τα παιδιά της πραγματικά, ή η κοινωνία δεν μπορεί να δεχτεί έναν "μη συμβατικό τρόπο ζωής" όπως δηλώνει και η ίδια;


Προσωπικα πάντως, εγω έχω ένα, και δεν τα βγάζω πέρα πολλές φορές.
Βέβαια, το ελληνικό κράτος δεν μου δίνει 490 ευρώ για κάθε παιδί όπως στην Αμερική, οπότε...

Βγάλτε τα συμπερασματά σας και παραθέστε τη γνώμη σας( όχι οτι μας πέφτει και λόγος, αλλά κάθε σκέψη ειναι καλοδεχούμενη)


Τέλος,είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω ότι εκανα το πρώτο βήμα στο να αγοράσω
domain name. Ετοιμάζω με αργά βήματα τις Μπουκίτσες, σε πιο επαγγελματικό σετινγκ...αλλά με τους ρυθμούς χελώνας που με διακρίνουν και στο γράψιμο.

Δεν γράφω κάτι αν δεν έχω κάτι να πω.
Η αν δεν πληρώνομαι :P

Monday, February 2, 2009

Οι απορίες των αναγνωστων























Είχα καιρό να γραψω.. δεν μας φτάνει ο χρόνος πολλές φορές.
Και η διάθεση.
Το παν ειναι από ποια σκοπια βλεπεις κάτι, και αν έχεις κάτι να πεις.
Εγώ αυτό το διαστημα διανύω μια φάση όπου κινούμαι, κάνω, πράττω.
Βρήκα μερικά κομμάτια της στήλης που είχα σε ένα περιοδικό, με απορίες των σημερινών παιδιών που μου έστελναν με μηνήματα.
Μέρικα ήταν για την πλάκα τους, μερικά ήταν σοβαρα.

Ρίξτε μια ματια πίνωντας τον καφές σας, εγγυώμαι να σκάσετε χαμόγελο.




Θα τα πούμε πολύ σύντομα.

Saturday, January 3, 2009

Τζετ Τραβόλτα













Φαινεται πως κάθε Χριστούγεννα, ακούμε για Τσουναμι, θανάτους, πολέμους.
Σε όλα τα δυσαρεστα και τους θανάτους, ξεχωριζουν μερικοί μερικές φορες, λογω της αναγνωρισημότητας που έχουν οι πρωταγωνιστες των τραγωδιών.

Ο Τζετ Τραβόλτα πέθανε σήμερα στις Μπαχάμες.
Περισσότερα εντός.