To savoir vivre και το savoir faire.

«Η Κόλαση είναι οι άλλοι» έγραφε ο Sartre.

Και εμείς είμαστε οι άλλοι, θα προσθέσω εγώ.

Στο τηλέφωνο:

• Ένα μόνο πράγμα. Ζητήστε συγγνώμη αν κάνετε λάθος νούμερο. Ενοχλήσατε.

Στο μετρό:

• Μην κάθεστε στα αριστερά από τις κυλιόμενες σκάλες, μπορεί εσείς να κοιτάτε αμέριμνοι τα αρχαία σφηνωμένα στον τοίχο δίπλα σας, και ο από πίσω να σας ρίχνει κατάρες, και με το δίκιο του. Σε όλο τον κόσμο, σε όλα τα μετρό του κόσμου, η αριστερή λωρίδα είναι για τους βιαστικούς, τα επείγοντα και όχι για τους εκάστοτε θαλάσσιους ελέφαντες ή μοσχάρια που ρεμβάζουν το τοπίο.
• Το ασανσέρ. Ένα ηθικό ζήτημα. Είναι για μαμάδες και ηλικιωμένους και ανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Και όμως το παίρνει ο οποιοσδήποτε και καλά κάνει αν μπορεί. Αν όμως είναι γεμάτο με κόσμο της παραπάνω κατηγορίας, τότε ή περιμένει το επόμενο, ή αποφασίζει να ανέβει τα τρία σκαλιά που θα τον μετακινήσουν από την κατηγορία μοσχαριού, στην κατηγορία «μοσχαριού που κινείται».
• Από το μετρό προς εμάς. Αν υπολογίσουμε το πόσα χρήματα έχει το μετρό καθημερινά, είναι τουλάχιστον προσβολή να μην υπάρχει επαρκής κλιματισμός εντός και εκτός βαγονιών. Στην παρατήρηση μου μετά από παρ’ολίγο λιποθυμίας συν-επιβάτισσας, αυτός που μου σύστησαν ως σταθμάρχης της εθνικής Άμυνας, μου απάντησε ότι δεν έχουν όλα τα βαγόνια κλιματισμό. Τα σχόλια και οι μούντζες, δικά σας.
• 
  

Προς Γονείς, από μη-γονείς.

• Ναι, ξέρω, κι εσείς όπως κι εγώ κάποτε, ξέρετε πολύ καλά τι πρέπει να κάνει κάποιος με τα παιδιά, πώς να μην τα κακομάθει, έχετε όλες τις απαντήσεις και ξέρετε τι θέλετε και τι δεν θέλετε να κάνετε. Και είναι πολύ ευχάριστο όλο αυτό και γλυκό, αλλά…κανείς δεν ενδιαφέρεται. Αν κάποιος ήθελε την άποψή σας στο τι ακριβώς είναι ο σωστός τρόπος μεγαλώματος ενός παιδιού, θα σας ρωτούσε. Κάτι που δεν έγινε, αν δεν απατώμαι, και μάλλον γιατί δεν είστε αρμόδιος, αφού δεν έχετε παιδί. Και αυτό το καταλαβαίνουμε γιατί ο γονιός, ξέρει πόσο δύσκολο είναι τελικά να κάνεις το 1/5 από αυτά που είχες στο μυαλό σου, και πόσο δύσκολα μεγαλώνεις ένα παιδί, οπότε το βουλώνει. Και σέβεται.(καλά, όχι όλοι και όχι πάντα, υπάρχουν και οι περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν ανάγκη να πιστεύουν ότι μόνο εκείνοι τα κάνουν όλα σωστά και χώνονται και αυτοί εκεί που δεν τους σπέρνουν.)
• Όταν βλέπετε μια έγκυο, να σκέφτεστε «αστάθεια». Αστάθεια συναισθημάτων: Κλάματα, νεύρα, άγχος φόβος, ειδικά αν είναι το πρώτο παιδί υπάρχει μια τρομοκρατία ως το «πώς θα βγει όλο αυτό από μέσα μου;» Γιατί άλλο η θεωρία (όλες το κάνουν) και άλλο η πράξη (δε θέλω, δε μπορώ να ξεφύγω). Και μια αστάθεια σωματική. Για δέστε εσείς μια βαλίτσα με πέτρες γύρω από την μέση σας και περιφερθείτε λίγο. καθίστε, προσπαθήστε να σηκωθείτε (σαν αναποδογυρισμένες χελώνες θα είστε) και θα καταλάβετε γιατί πρέπει να σηκώνεστε να δίνετε την θέση σας στο μετρό.
• Το ίδιο ισχύει για μαμά με μικρό παιδί.
• Από γονείς προς μη γονείς: Όταν καλούν το ένα σας καμάρι σε παιδικό πάρτι, ρωτήστε αν μπορείτε να φέρετε και τα δύο του αδέλφια, και προσφερθείτε να πληρώσετε το «έξτρα κεφάλια» αν το πάρτι γίνεται σε παιδότοπο. Αν δε τα αδέλφια είναι με διαφορά ηλικίας, φροντίστε να μην είναι αιτία προβλημάτων, και περιορίστε τα. Είναι δική σας ευθύνη. ακόμα καλύτερα αφήστε τα στη γιαγιά με το δικό τους δώρο που θα έχετε αγοράσει για την περίσταση.
  
• ‘Όταν σας καλούν σε πάρτι μεγάλων, και ειδικά φίλοι σας που δεν έχουν παιδιά, μη ρωτήσετε καν. Βρείτε μπεμπι σίτερ, γιαγιάδες η στην τελική μη πάτε. Οι άτεκνοι φίλοι σας, δεν έχουν μαζέψει τα άθραυστα και είχαν στο μυαλό τους μια χαλαρωτική βραδιά με ποτό, τσιγάρα, κουβέντα και όχι κυνηγητό πίσω από μικρά χεράκια και κλάμα που τρυπάει τύμπανα από τη κούραση. Οι άνθρωποι, δεν έχουν παιδιά για κάποιο λόγο συνήθως, και δεν φταίνε σε τίποτα επειδή εσείς, η φίλη τους, θέλατε.

Από παντρεμένους σε χωρισμένους και ανύπαντρους

• Οκ, οι φίλοι σας χώρισαν και πρέπει τώρα να κρατήσετε επαφές με έναν από τους δύο, ή τυπικές επαφές και με τους δύο. Το να μην καλείτε όμως την φίλη σας στο σπίτι για να μην ξεμυαλίσει τον άντρα σας είναι φτηνό, γελοίο και διάφανο. Αν δε, είστε ο άντρας και δεν θέλετε η γυναίκα σας να φέρει την κολλητή της γιατί της βάζει ιδέες, μάλλον έχετε λερωμένη τη φωλιά σας. Καμία γυναίκα όταν της φέρονται με σεβασμό και αγάπη δεν επηρεάζεται. Εκτός αν παντρευτήκατε μια κότα.
• Οι φίλοι σας παντρεύτηκαν και εσείς όχι. Γιατί εξαφανίζεστε; Η φιλία δεν είναι κάτι που κάνουμε μέχρι να βάλουμε στεφάνι, για να περνά η ώρα. Όχι δεν ενοχλείτε, θα σας το πούνε.
• Εσείς παντρευτήκατε και η φίλη σας όχι, σας καλούνε ζευγάρια πλέον και εκείνη είναι όλο και πιο εξαφανισμένη. Σας συμβαίνουν πολλά, όμως σε κείνη όχι. Αν δε θέλετε να αποξενωθείτε, πάρτε τηλέφωνο τώρα και πείτε πόσο σας εχει λειψει η παρέα της.

Από υγιής ανθρώπους προς ανθρώπους με προβλήματα.

• Δύο λέξεις. Μη παρκάρετε…. όπου και όπως να’ναι. Για σας είναι ταλαιπωρία να ψάξετε για πάρκινγκ λίγο παραπάνω, ή και πολύ παραπάνω μερικές φορές, όμως για έναν άνθρωπο σε καροτσάκι η δική σας στάση τον καθηλώνει σπίτι του και πέρα από την σωματική του αναπηρία, συμβάλλετε στην απομόνωσή του και στην δυστυχία του ( που θα μπορούσε να εξαλειφτεί, αν ήταν πιο αυτόνομος και λειτουργικός.)
• Μην τους κοιτάτε στο δρόμο και μην αποφεύγετε το βλέμμα σας. Είναι άνθρωποι με μεγαλύτερες δυσκολίες διαβίωσης. Τιποτ’ άλλο. Ωριμάστε.

Από οδηγούς προς πεζούς.

• Μπορεί να λαδώσατε για να πάρετε το δίπλωμα, και να κάνατε κοπάνα στο μάθημα όπου ο πεζός έχει πάντα προτεραιότητα. Μπορεί να βιάζεστε αλλά σε σταυροδρόμι θα σταματήσετε να περάσουν, ειδικά αν έχει βροχή για να μη σας πάρει ο διάολος το αμάξι και το χαράξει ένα πιτσιρίκι με κλειδί σε μια πράξη Θείας Δικαιοσύνης.
• Οι άνθρωποι στα φανάρια είναι φτωχοί. Και μετανάστες. Και βρώμικοι και μαυριδεροί. Εν ολίγοις δεν βρίσκουν εύκολα δουλεία στην πρωτοκλασάτη κοινωνία μας –και καλά-και προσπαθούν να βγάλουν το καθημερινό ψωμί, καθαρίζοντας τα τζάμια του πανάκριβου smart σας. Ένα ευρώ δεν θα σώσει τον πιο φτωχό από εμάς, όμως μπορεί να φέρει και ένα γάλα επιπλέον στο «τραπέζι» των παιδιών του. Παιδιά που δεν παίζουν και δεν κοιμούνται με ασφάλεια σε ζεστό κρεβάτι. Οπότε, έχετε ψιλά έτοιμα (δεν ανοίγουμε πορτοφόλι, είπαμε να είμαστε καλοί, όχι αφελείς), και δώστε στους ανθρώπους να φάνε για να μην ανοίξουν αύριο τα σπίτια μας, και με το δίκιο τους.
• Όταν βρέχει και έχει λακκούβες, και σας παίρνει…μην τους κάνετε μπάνιο, κρίμα είναι.

Ιδιοκτήτες σκύλων.

• Μαθαίνουμε στο σκυλί μας να τα κάνει κάτω από το πεζοδρόμιο και πάντα έχουμε μια σακούλα που φοράμε σαν γάντι για να τα μαζέψουμε. Δεν είναι παράκληση, είναι κανόνας.
• Τα βράδια, δεν το κλείνουμε στο μπαλκόνι να κρατήσει ξύπνιο την γειτονιά αν δε θέλουμε να φάμε μια ωραιότατη καταγγελία. Ναι , εκτός από γαϊδουριά απέναντι στον γείτονα και αμέλεια προς το ζώο, είναι και παράνομο και ελπίζω να σας ξεσκίσουν στα πρόστιμα.
• Κρατάμε το ζώο σε λουρί. Είναι ο νόμος. και αν δε το κρατάτε, όταν περνάτε από πάρκα με παιδιά, αλλάξτε τακτική γιατί….
• Από μαμάδες προς ιδιοκτήτες σκύλων. Όταν πλησιάζει κάποιος τα παιδιά σας στα 3 μέτρα με σκύλο, μην κάνετε σαν υστερική για το θηρίο που είναι ελεύθερο, τρομάζετε τα παιδιά σας αλλά και το ζώο που μπορεί να αποφασίσει τελικά ότι η γη είναι ένας καλύτερος κόσμος χωρίς τις ενοχλητικές τσιρίδες σας. Επίσης μη πάτε στο άλλο άκρο. Αν ο πιτσιρικάς σας έχει τάσεις καταστροφής, μην τον αφήνετε να τραβάει την ουρά ξένου σκύλου, μαζέψτε ο καθένας το θηρίο του δείχνοντας σεβασμό ο ένας στον άλλον.

Καπνιστές.

• Ναι, μας ενοχλέι αλλα έιναι δικό σας το ταξί. Ναι, πνιγόμαστε όταν το ασανσερ είναι γεμα΄το καπνό επειδη δεν μπορούσατε να περιμένετε λίγο για να το αναψέτε, Ναι βαρεθηκαμε να ακούμε για το δικαιωμά σας την απολαυση, ενώ δεν ακούτε το δικαίωμα μας στηη ζωή. Ναι, τα παιδιά σας υποφέρουν αλλά δεν μπορούν και δεν ξερουν για να σας το πουν, εσείς όμως που ξερετε τι κανετε;

Από άντρες προς γυναίκες.

Σηκώστε το καπάκι.

Οχι, μην το σκουπίσετε απλώς μετά. ΣΗΚΩΣΤΕ ΤΟ.

Εγωισμός και εγωκεντρισμός…υπάρχουν άπειρα παραδείγματα κακής συμπεριφοράς.

Όχι επειδή κάπου είναι γραμμένο ότι έτσι είναι το σωστό, αλλά επειδή οι πράξεις μας, δυσκολεύουν την ζωή του διπλανού μας. Και ο διπλανός δυσκολεύει την δική μας.

Μήπως να μπαίναμε έστω και για λίγα λεπτά στη θέση του άλλου, και να μαζεύαμε τα μπούτια μας στο μετρό, για να κάτσει κι εκείνος; Μήπως να μην κορνάραμε στις 3 το πρωί επειδή κέρδισε η ομάδα μας, ξυπνώντας μωρά και παιδιά που πρέπει να σηκωθούν στις 7 για το σχολείο-αντιθέτως με μας που κοπροσκυλιάζουμε στο νετ; Μήπως όταν παρκάρουμε την μηχανή μας στο πεζοδρόμιο, να σκεφτούμε όσους μένουν σε ισόγειο και να την σβήσουμε από πριν; Μήπως τελικά αυτό που θα έκανε την ζωή μας καλύτερη, δεν είναι η αρπαγή και η κατάχρηση («αφού μπορώ, το κάνω, τι θα μου κάνεις δηλαδή;»), αλλά το δώρο της κατανόησης και του βωβού μηνύματος

«Έχεις και συ τα ίδια δικαιώματα με μένα, και σε σκέφτηκα»;