Κάμπινγκ στην Πελοπόννησο, στο Φουρνιά

Πήγαμε λοιπόν για κάμπινγκ.

Δεν μπορώ να πω ότι είμαι έμπειρη μιας και έχω πάει μόνο άλλες δυο φορές.

Αφού πέρασα εβδομάδες στο ίντερνετ και στο τηλέφωνο να κοιτάω φωτογραφίες και να κάνω ερωτήσεις αντίστοιχα (έχετε ίντερνετ; υπάρχουν δέντρα; ρεύμα; πόσο είναι το κάμπινγκ από τον σταθμό του ΟΣΕ –καθότι στο ΚΤΕΛ παιζόταν να βάλουν τον σκύλο στις αποσκευές, κλπ κλπ)

Τελικά κατέληξα σε 3 στην Πελοπόννησο, σκεπτόμενη ότι αν δεν μου άρεσε το ένα θα πήγαινα στο άλλο. Βέβαια στην πορεία, άλλαξα γνώμη, καθότι με 2 βαλίτσες, ένα τρόλεϊ γεμάτο και παιδιά /σκυλιά δεν ενδείκνυνται οι αλλαγές βαγονιού.

Στο ψητό λοιπόν.

Ο λόγος που προτίμησα το συγκεκριμένο ήταν η φωτογραφία της παραλίας του, καθώς και το γεγονός ότι είχε ίντερνετ-γιατί θα έπαιρνα και δουλειά.

Ο λόγος που το φοβόμουν ήταν γιατί δεν είχα καμία διάθεση να με μαντρώσω σε ¨κηπάκο, και να μην καταλάβω φύση.(Το βιντεάκι που ειδα καπου, το αδικούσε τελικα)

Θα αρχίσω με τα αρνητικά γιατί ναι μεν σημαντικά για μένα, όμως λίγα.

Το ίντερνετ δεν το είδα τις πρωτες μέρες στο λαπτοπ μου, αν και συνδεόμουν στο δίκτυό τους κανονικά. Έμπαινα στον κοινόχρηστο υπολογιστή ανα 2 μέρες αλλά δεν με χρέωναν.

Δηλαδή δεν ήταν κόλπο, απλως ήθελε τον τρόπο του.

Τελικά με βοήθησε ένας τουρίστας.

Επρεπε να δώσω "αδεια" μεσω του μοζίλα (προς πληροφόρηση αν αντιμετωπίσετε το ίδιο πρόβλημα).

Το ίντερνετ δεν πιάνει από το εστιατόριο αλλα το σήμα ειναι χαμηλό και μερικες φορές ανύπαρκτο (άρα δεν μπορείτε να κάνετε σάιμπερ με το ταίρι σας μεσω κάμερα στην σκηνή σας :P) και το κινητό έμενε φιμωμένο μιας και δεν έπιανε σήμα συχνά. 'Οχι οτι αυτό ειναι απαραίτητα κακό.

Με πληροφόρησαν οτι ειναι θεμα Wind κυρίως, οτι ας πούμε με Cosmote, δεν υπήρχε πρόβλημα. Αν δεν πάτε φορτωμενοι με δουλειά όπως εγώ, ειναι μικρά αυτά τα "κακά". Για μενα που πήγα με υποτιτλους και άρθρα που έπρεπε να παραδώσω, ήταν λίγο θέμα, αλλα όχι τραγικό.

Η παραλία δεν μου φάνηκε ακριβώς ίδια όπως στην φωτογραφία της ιστοσελίδας τους, και αυτό γιατί μεγάλο μέρος της, εμφανώς το έχει καταπιεί η θάλασσα, αφού η στάθμη του νερού έχει ανέβει τα τελευταία χρόνια.

Βλέποντας όμως το πριν και το μετά και την θάλασσα να γλύφει τις βάσεις των ψάθινων ομπρελών, σε πιάνει μια μελαγχολία, για την όλο και αυξανόμενη θερμοκρασία του πλανήτη. Ο μόνος λόγος που το παρατήρησα ειναι γιατι για την παραλία του κυρίως το είχα διαλέξει και μου φάνηκε η διαφορά. Ομως για να ειμαι δίκαιη, το πρωι ειναι μικρή η διαφορά και η παραλία μεγάλη οπως βλεπετε και στις φωτο. Το απόγευμα αλλάζει γιατί το απόγευμα έχει κύματάκια (προς μεγάλη χαρά των παιδιών)

Σημείωση ( η παραλία τελικά αλλάζει συνέχεια βασει του καιρού που φερνει φύκια και αμμο και διαμορφώνει έτσι το φάρδος της παραλίας. Επισης κάποια πρωινά τα νερά ήταν κρύα, αλλα το απόγευμα ζεστά.)

Ένα αρνητικό αλλά τελειώς προσωπικό και υποκειμένικό (για αλλους μπορεί να είναι θετικό), ήταν το γεγονός ότι το κάμπινγκ είναι απομονωμένο και έτσι δεν είχα πρόσβαση σε κάρτες για κινητό, (τσιγάρα όμως έχουν, για τους καπνίζοντες) η ψώνια λίγο πιο διαφορετικά, αφού το μίνι μάρκετ είχε τα ελαφρώς απαραίτητα. Χρειάστηκα να πληρώσω ταξί για να πάω όταν ήρθα, γύρω στα 20 ευρώ.

Εξοπλιστείτε λοιπόν με κάρτες όσοι είστε ποδαράτοι.

Τελευταίο αρνητικό κι αυτό υποκειμενικό, η καφετέρια δεν ειχε ντεκαφεινέ νεσκαφε (μόνο εσπρέσο), ο γαλλικος δεν με ενθουσίασε, και υπάρχει μόνο μια πρίζα αν θελετε να φορτίσετε το λαπτοπ.

Ευτυχως ειχα φερει τον δικό μου βραστήρα/φιλτρακι και καφέ και δεν μου έλειψε. Την επόμενη φορά θα φέρω κι ένα πολύπριζο και έληξε η υπόθεση.

Αλλά και πάλι, αυτά ειναι λεπτομέρειες.
Είμαι και απαιτιτηκή από φύση μου.
Ισως επειδη το κάμπινγκ ειναι τοσο καλό, να ανεβαίνουν και οι προσδοκίες μου.
Γιατι είναι καλό.
Δεν θα έγραφα γι αυτό αλλιώς.
Αν και κάμπινγκ, νιωθεις την αύρα του καλού τουρισμού, του bed and breackfast, του ξενοδοχείου της παλιάς εποχής με τους ευγενέστατους σερβιτόρους και τους χαμογελαστούς ρεσεψιονίστ.

Είναι ευγενέστατοι και επαγγελματίες. Θα το πω πολλες φορες, ειχα πολλά χρόνια να το δω αυτό στην Ελλάδα.

Το ρευμα μου το χρεωσαν μόνο ενα ευρώ αφού δεν είχα παρά λάπτοπ και κινητό και τίποτ'άλλο. Μου έφεραν και μπαλαντεζα.

Μου έβαλαν "σκεπή", εδώ και τώρα, γιατί η θέση που ήθελα, δεν είχε, και ναι μεν οι θεσεις εχουν άφθονη σκια-σε σημείο να μπορείς να κοιμηθείς ως τις 11 και 12 το πρωί αν θέλεις, μερικές πάνω στη θάλασσα το θέλουν το σκεπαστρό τους-και το έχουν, αλλά όχι αυτή που ήθελα εγώ.

Είμαι και περίεργη, ήθελα τη μόνη ακάλυπτη.

Οι θέσεις είναι ξεχωριστές. Μερικές προς τα μέσα, έχουν γρασίδι. Τι καλύτερο;

Κάποια στιγμή άλλαξα θέση γιατί αυτή που είχα ήταν ναι μεν μες στο πράσινο, ήταν δε ακριβώς δίπλα στις κούνιες οπότε το βραδάκι ήθελα λίγη ηρεμία.

Και αυτό ίσως να είναι και το μοναδικό αρνητικό που μέτρησε. Αν εξασκουσαν ένα καλύτερο όριο, πιο κοντα στα ξένα πρότυπα, όπως 10 η ώρα, θα ήταν τελειο.

Δυστυχώς ένας από τους ιδιοκτήτες με ενημέρωσε ότι ώρα κοινής ησυχίας θεωρούν τα μεσάνυχτα.

Μπορεί να υποφέρεις μερικά βράδια, μόνο όμως αν παραθερίζουν ελληνάκια. Μετά τις έντεκα και αφού ακούς με το αριστερό αυτί τον πλαφασμό των κυμάτων και με το δεξί τον Γιωργάκη που την έχει δει τσιριχτός σούπερ ήρωας, έ όσο να ναι ο Ηρώδης ξυπνά μέσα σου και αναθεματίζεις τους γονείς του που τον αμόλησαν και ξεχάσαν να βάλουν τάπα στις μπύρες που κατεβάζουν.

Μόλις όμως βγάλουν τον σκασμό, η θάλασσα σε βοηθάει να χαλαρώσεις. (Πάντως αυτό με την ώρα κοινής ησυχίας ειναι ένα θεμα που τέθηκε από αρκετούς θαμώνες οσο καιρό έμεινα εκεί.)

Μέσα Ιουλίου, και το κάμπινγκ ειναι ήσυχο γενικά, μισόγεμάτο, οι σκηνές ξεχωριστά από τα τροχόσπιτα ως επί το πλείστον, ειναι απόλαυση.

Οι τουαλέτες είναι πεντακάθαρες ( ειδικα μεσοβδόμαδα και πρωί), με χαρτί υγείας. Και σαπούνι.

Η κόρη μου πάει μόνη της, δεν χρειάζεται να την "σηκώσω", ακουμπαει άφοβα.

Οι κάδοι αδειάζουν κάθε απόγευμα και τα ψυγεία καθαρίζονται καθε Τριτη, δηλαδή βγαζουν τα πάντα και πρέπει να τα ξαναβάλει ο καθένας μας στη θέση του πριν τις 12. Ο,τι μείνει απ'έξω, πετιέται.

Τα ντους είχαν πάντα ζεστό νερό.

Υπήρχε τουαλέτα για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες.

Στην παραλία, στην οποία πας με μια κατηφορίτσα ή σκαλάκια, υπάρχει ντουζιέρα και ψάθινες ομπρέλες (λίγες, ίσα ίσα για να σπάει η μονοτονία, κάτι που μου άρεσε).

Εχει ρηχά νερά. Πολύ ωραία θάλασσα. Καταπληκτική παραλία. Μέχρι και πηγή φυσικού νερού, όταν βρέχει.

Το εκπληκτικό ειναι οτι ανακάλυψα οτι σχεδον όλος ο βραχος ειναι φυσική άργιλος.

Ενας από τους ιδιοκτήτες είναι φαρμακοποιός (για τις πρώτες ανάγκες), και υπάρχει καρτοτηλέφωνο δίπλα στη ρεσεψιον. Ξένος Τύπος.
Τραπέζι του πινγκ πονγκ, ποδοσφαιράκι. Το οποίο η κόρη μου "βάφτισε". Όμως αυτό ειναι ιστορία για
το προσωπικό μου μπλογκ.

Υπάρχουν Γαλλοι, Γερμανοί και λίγοι Ελληνες.
Μου άρεσε που είχε ξένους. Ευτυχως μόνο μια παρέα Ιταλών (είναι πιο θορυβώδεις κι από τους Έλληνες)

Στην αρχή είχα παράπονο με το εστιατόριο (το οποιο εχει εκπληκτική θέα προς τη θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα, τη Ζάκυνθο και τη Κεφαλοννιά), το οποίο διαθέτει αληθινό μάγειρα, συμπαθέστατο και χαμογελαστο-γιατί ειχαν μόνο μαγειρευτά και δεν μου καθόταν καλα. Αλλο να πληρώσεις 8 ευρώ για κοκκινιστό, και άλλο για καλαμαράκια.Τελικα μετα από λίγες μέρες ήρθε η ευχάριστη έκπληξη: Γαυρος. Ενημερώθηκα οτι το εστιατόριο θα ανοίγει και το μεσημέρι από εβδομάδα. Και οτι συνήθως έχει ψαρι, απλά έτυχε να μην έρθει ο ψαρας οταν πήγα εγώ. Σήμερα πάντως φάγαμε πεντανόστιμο λαυράκι, κατόπιν παραγγελίας.

Μεγάλο μεγάλο προς 11 ευρώ, το βρήκα μια χαρά. Αύριο, τσιπούρα.

Απλώς, όταν πρωτοκαθίσετε, να ξέρετε οτι πρέπει να πάτε εσείς να παραγγειλετε όταν ερθει η ώρα του φαγητού, μην περιμένετε να ερθει ο σερβιτόρος σε σας, όπως κάναμε εμείς την πρώτη μέρα. Νομίζω ενα σύστημα σελφ σερβις θα τους βολευε περισσότερο;

Επίσης καταλαβαίνω οτι το μενού ειναι διαμορφωμένο για τους τουριστες που ερχονται για λίγες μέρες, όμως οτα πανραθερίζεις εβδομάδες και δεν θες να μαγειρέψεις (διακοπες δεν κάνεις;) λες το μαρούλι μαρουλάκι.

Λειπουν τα λαχανικά από το μενού. Μαρούλι, λάχανο καρότο, κάτι να σπασει η μπεσαμέλ και το τηγανητό από το στόμα σου. Η χωριάτικη δεν πιανει.

Κι αυτό ειναι κάτι που αρκετοι ξενοι παρατήρησαν, αφου τα δικά μας φαγητα τα βρήκαν πολυ πλούσια σε λίπαρα και ειναι μαθημένοι σε πιο ελαφριες γεύσεις.

Ο Δημήτρης, ένας από τους ιδιοκτήτες, καλόκαρδος, απλός, με τρομερά καλή θέληση και αισθηση του χιούμορ, ο Χρήστος ο αδερφός του που με πήγε ως το χωρίο για να μην πληρώσω ταξί, ο γιος του ενός, μονίμως χαμογελούσε, ...όλα συνέβαλαν στο να νιωθεις οτι εχεις να κάνεις με ανθρώπους που το πονάνε το μέρος, ανθρώπους που το φροντίζουν (βιολογικός καθαρισμός, κλαδεμα των δεντρων το χειμώνα κλπ) και κυρίως, οτι ειναι καλλιεργημένοι, δεν ειναι ζώα και δεν σου φέρονται σαν ζώο. Δεν ειναι ο εμπορας "χασάπης" όπως ονομαζω εγω αυτούς που με ενα κομματι γη προσπαθούν να αρμέξουν τον πελάτη και ζητάνε και τα ρεστα. Είναι συζητήσιμοι, ευγενικοί, μορφωμένοι ως επί το πλείστον, και πολύ καλοί στη δουλειά τους. Ακομα και το προσωπικο για τις βαριες δουλειες ειναι χαμογελαστο και αυτό λεει πολλα για τη διοίκηση.

Δεν νιώθεις πορτοφόλι, τέρμα. Οι άνθρωποι είναι επαγγελματίες.

Και πιστέψτε με, είμαι από τις σπαστικές, παραπονιάρες, απαιτητικές πελάτισσες.

Αλλά ειμαι κουκλάρα και μου το συγχωρούν :D

Αν έρθω και τον Αυγουστο, θα δούμε τι αλλαγες (και αν) θα υπάρξουν.

ΥΓ: Απαραιτήτως σλίπινγκ μπαγκ ή κουβερτούλα πικέ και ζακετάκια.

Απολογισμός: 9 στα δέκα και αυτό γιατί αν κάνουν εφικτές αλλαγες σε μικρολεπτομέρειες (όπως αλλαγή ωραρίου κοινής ησυχίας (για όταν πλακώνουν οι άγριοι-οι ξένοι ετσι κι αλλιως σε σέβονται), πιο εύκολη πρόσβαση στο ιντερνετ να μην παιδευονται οι θαμώνες με τα λαπτοπ), και μια προσθήκε σαλαντ μπαρ στο μενού για να καλύπτονται οι βασικές διατροφικές ανάγκες, το κάμπινγκ θα τα σπάει απ'ολες τις απόψεις.

Οσοι από σας αποφασίσετε να πάτε διαβάζοντας αυτά, πείτε στον Δημήτρη ή στον Χρήστο οτι ήρθατε από το άρθρο της Λίλι, εκτός οτι θα σας προσέξουν, μπορεί να ειμαι εκεί να κάνω διακοπές -όπως έτυχε με 2 ζευγάρια που τους αρεσε το άρθρο μου και ήρθαν- και πολύ το χάρηκα. Κι αν έχετε χρόνο, γράψτε μου εδώ αν τα βρήκατε όλα όπως τα περιέγραψα. :)