Μπλογκ, δημοσιογραφία και του κουτρουλή ο γάμος

Καποτε, πριν λίγα χρόνια, τοτε που η μπλογκόσφαιρα έμοιαζε επικίνδυνα με φορουμ όπου συναντιονταν οι ίδιοι και οι ίδιοι, όπου το κουτσομπολιο έδινε και έπαιρνε και οι 40 something ανακάλυψαν ένα "βήμα" για να βγάλουν τα απωθημένα τους, είτε αυτό αφορουσε τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, είτε την κακία που τους έδερνε, είτε για να νιώσουν σημαντικοί, ουατεβερ, είχε βγει ενας νεαρός και είχε δηλώσει οτι η αστυνομία είχε μπει σπίτι του και του είχε πάρει τον σκληρό δίσκο.

Σοκ.
Και μετά αγανάκτηση.
Τα μπλογκ πήραν φωτιά.
και μετά έγινε της πόπης.
Μπλογκερς έστειλαν σε ξενόγλωσσα μέσα την είδηση.
Χωρίς να τσεκάρουν αν ο τύπος έλεγε αλήθεια για το ποιος ήταν, για τον λόγο που μπήκαν σπίτι του, και τι υλικό υπήρχε στον σκληρό. Ούτε καν αν υπηρξε τέτοιο συμβαν.

Θυμαμαι τότε προσπάθησα να βρω καποιο αστυνομικό δελτίο, κάτι, που να επιβεβαιώνει το αληθές της δήλωσης.
Με τρόμαζε η διασταση που έπαιρνε κατι που γράφτηκε, χωρίς επιβεβαίωση.
Με τρόμαζε που μετά η δήλωση έγινε "είδηση" στα ξένα μπλογκ.

Δεν θα εξετάσω εδω αν ο ανθρωπος αυτός έλεγε αλήθεια και ας με συγχωρεσει, δεν θυμάμαι ούτε το όνομά του. Θυμαμαι όμως να σκέφτομαι οτι ο καταπιεσμένος άνθρωπος στο όνομα της ελευθερίας, κάνει πολλές μαλακίες τελικά.

Μπαίνεις στο ίντερνετ και επειδή δεν φαίνεται η φάτσα σου, νομίζεις οτι είσαι "ελευθερος". Καταλαβαίνω οτι πολλοι δημοσιογράφοι έχουν βαρεθεί να γράφουν ό,τι τους ζητάται από την εφημερίδα ή το κανάλι τους. Συμφέροντα που δεν λέγονται, κοινά μυστικά στους ανθρώπους μες τον κύκλο, νέα που δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας. Και δεν εννοω αν η ταδε τραγουδιστρια βάζει μπουκαλάκι στον ποπό της, αυτό δεν αφορά κανένα, ίσως μόνο καποιους που πληρώνονται για να μην τα βγάλουν στην φόρα.


Εννοώ τα σημαντικά γεγονότα που μας αφορούν. Οπως πχ το ποιες γαλακτοβιομηχανίες έχουν μεταλλαγμένα προιοντα. Ποια κρέατα είναι από κλώνους. Ποια καλλυντικά εχουν αποδειχθεί καρκινογόνα. Και τόσα μα τόσα άλλα.

Οπότε ναι, καταλαβαίνω την ανάγκη του ιδεαλιστή δημοσιογράφου να βρει μια διέξοδο να πει αυτά που δεν λέγονται. Και καταλαβαίνω την ανάγκη του να κρύψει τα στοιχεία του, ειδικά αν πει αυτά που δεν λέγονται.
Ομως, ουδείς αλάθητος.
Πρέπει να βάζεις πηγές.

Πρέπει να κάνεις ρεπορτάζ. Δηλαδή να καταγράφεις γεγονότα και να υπηρετείς και τις δυο πλευρές. Να μην βάζεις την προσωπική σου γνώμη μέσα. Δημοσιογράφος σημαίνει παραθέτω γεγονότα όπως τα άκουσα, είδα.
Δεν σημαινει παραθετω την αποψή μου για κάτι που είδα, άκουσα.

Αν οι μπλογκερς-δημοσιογραφοι δεν βάλουν άλλες βασεις στα γραπτά των μπλογκ τους, δεν είναι διαφορετική η τακτική με αυτή της εφημερίδας που παρακινεί, πειθει, κατευθύνει.

Οσο για τις αναρτήσεις αναγνωστων, λυπάμαι, αλλα εφοσον κάνεις μια επιλογή, ουσιαστικά αφήνεις τους άλλους να πουν αυτά που εσύ δεν θες ή δε είχες το θαρρος να πεις.
Δεν υπάρχει ελευθερία, μόνο διαβαθμίδες δεσμών είχε γράψει κάποτε η Αγκάθα Κρίστι.
Και συμφωνώ απόλυτα μαζί της.


Tο να βλέπω να βαφτίζεται ως "αλήθεια" η κάθε ανάρτηση που έχει επιλεχθεί να μπει σε μπλογκ, με απωθεί.
Πάντα καποιος αποφασίζει τι θα βγει παραέξω.
Οπως με απωθεί το να ωρύονται οι δημοσιογράφοι κατά καιρούς λες και ειναι διαφορετικοί κάστα, ιεροί. Λες και η δική τους ζωή εχει περισσότερη αξία.
Λυπάμαι, αγαπητοί μου, γραφετε όμορφα, και όχι πάντα αλήθειες, δεν ταίζετε τα ορφανά στην Καλκούτα. Η διαφορά με σας και τον απλό κόσμο, είναι οτι αν κάποιος σας πειράξει, μπορείτε να τον κάνετε ρόμπα.
Αν δεν καθόμασταν όμως να ακούμε τα κουτσομπολιά και τις "καταγγελίες" τι δύναμη θα είχατε;
Και εδώ που τα λέμε, και οι καταγγελίες έχουν δύναμη μόνο στα μικρά σκαλοπατάκια.
Παραπέρα, πέφτε τηλέφωνο στον πρόεδρο του καναλιου και η εκπομπή κόβεται στο τσακ μπαμ.
Γιαυτό και γέμισε το ίντερνετ μπλογκ. Για να μιλάς ελεύθερα.
Μπούρδες.
Η ελευθερία εχει ευθύνες. Η αλήθεια δεν ειναι μονοκόμματη.
Δεν είναι η δύναμη του να μπορείς να γράψεις που είναι το σημαντικό, αλλα το ΤΙ γραφεις. Πώς βοηθάς το σύνολο.
Το βοηθάς; Η του κάνεις κακό, τον αγχώνεις, τον καθοδηγείς, τον παραπληροφορείς για να βοηθήσεις τον εαυτό σου;

Και τι ποσοστό αλήθειας υπάρχει αλήθεια στα μπλόγκς όπου ο καθένας γράφει ό,τι του κατέβει, χωρίς να είναι αναγκασμένος να παραθέσει πηγές και στοιχεία;
Κάτι σαν το wiki δηλαδή.
Ισως είμαι πολύ μεγάλη, ίσως ειμαι ξεπερασμένη, αλλα ακόμα και γιαυτές μου τις πληροφορίες πρωτιμω την Brittanica, το Larousse...
και στο ίντερνετ διασταυρώνω πάντα με ξένες πηγες, σε 3 γλώσσες και σιγουρεύομαι οτι δεν ειναι απλώς μεταφράσεις ενός ανθρώπου.


Θέλω ειδησεογραφία, θέλω αλήθειες, θέλω πληροφόρηση.
Δεν θέλω κουτσομπολιο καμουφλαρισμένο σε είδηση.
Θέλω ΓΕΓΟΝΟΤΑ.Δεν θέλω απόψεις και γνώμες του κάθε πικραμένου.Ειδικά οταν ειναι γραμμένες σε συναισθηματική φόρτιση.
Είμαι πικραμένη από μόνη μου και έχω την δυνατότητα, δώξα τω Θεώ, να διαμορφώσω δική μου άποψη, αν μου δώσεις ΣΤΟΙΧΕΙΑ.


Και αυτή ειναι η απόψή μου.
(Μην την υιοθετήσεις)